Asset Publisher
natura_2000
Nadleśnictwo Krasiczyn leży w zasięgu istniejącego obszaru specjalnej ochrony ptaków (OSO) o nazwie „Pogórze Przemyskie” (kod PLB 180001) oraz proponowanych specjalnych obszarów ochrony siedlisk (SOO) o nazwie: „Ostoja Przemyska” (kod PLH 180012), „Rzeka San” (kod PLH 180007), „Fort Salis Soglio” (kod PLH 180008) – http://natura2000.mos.gov.pl
Natura 2000
Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków „Pogórze Przemyskie" (kod PLB 180001)
Celem ustanowienia obszaru jest ochrona populacji dziko występujących ptaków oraz ich siedlisk w nie pogorszonym stanie. W okresie lęgowym Obszar zasiedla: powyżej 1% populacji krajowej bączka, bociana czarnego, dzięcioła białogrzbietego, orlika krzykliwego, orła przedniego, puszczyka uralskiego, trzmielojada; w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występują: bocian biały, derkacz, dzięcioł czarny, gąsiorek, muchołówka białoszyja, muchołówka biała.
Obszar Specjalnej Ochrony Siedlisk „Ostoja Przemyska" (kod PLH 180012)
Celem ustanowienia obszaru jest ochrona i zachowanie siedlisk leśnych: grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny, żyzne buczyny, łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe, oraz nieleśnych: górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie, górskie i niżowe torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk oraz murawy kserotermiczne w nie pogorszonym stanie.
Obszar Specjalnej Ochrony Siedlisk „Rzeka San" (kod PLH 180007)
Celem ustanowienia obszaru jest ochrona środkowego odcinku Sanu pomiędzy Sanokiem a Jarosławiem. Rzeka na tym odcinku silnie meandruje i tworzy kilkanaście dużych zakoli tworząc malownicze doliny przełomowe w rejonie Gór Słonnych i Pogórza Przemyskiego. Koryto Sanu ma charakter naturalny, a dno jest w większości kamieniste, z licznymi progami skalnymi. W tak wytworzonym środowisku żyje wiele gatunków roślin i zwierząt związanych z siedliskami wodnymi.
Obszar Specjalnej Ochrony Siedlisk „Fort Salis Soglio" (kod PLH 180008)
Fort I "Salis Soglio" jest jednym z najbardziej monumentalnych obiektów Twierdzy Przemyśl. Elementy fortyfikacyjne Fortu "Salis Soglio" są dość dobrze zachowane, a zniszczenia fortu szacuje się na ok. 25%. Wartością przyrodniczą uzasadniającą ochronę w formie SOO jest zimowanie w szczelinach fortecznych korytarzy dwóch gatunków nietoperzy (mopek Barbastella barbastellus i nocek BechsteinaMyotis bechsteini). Teren ten zamieszkuje również mroczek późnyEptesicus serotinus oraz gacek brunatny Plecotus auritus - gatunki prawnie chronione w Polsce.
Asset Publisher
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Lesko
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Lesko
W sierpniu Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie utworzył nowy rezerwat przyrody obejmujący ponad 200 hektarów starodrzewu na terenie Nadleśnictwa Lesko. Nowy rezerwat nosi nazwę „Przysłup” i położony jest w paśmie Gór Słonnych, w leśnictwie Manasterzec, w okolicach miejscowości Manasterzec.
- Wyjątkowość tego obiektu polega na tym, że jego znaczną część stanowi dobrze zachowany tzw. wariant wilgotny buczyny karpackiej z okazami wiekowych jaworów. Plany objęcia ochroną rezerwatową tego fragmentu lasu sięgają lat 80. XX wieku, stąd leśnicy szczególnie dbali o drzewostany położone na terenie projektowanego rezerwatu – zaznacza Zbigniew Pawłowski, nadleśniczy Nadleśnictwa Lesko. - Między innymi w 2016 roku jego teren uznano jako ostoję ksylobiontów, a więc organizmów związanych z martwym drewnem.
Dokładna powierzchnia wzięta pod ochronę w rezerwacie „Przysłup” to 213,12 ha – to teren wyjęty spod ludzkiej ingerencji, nie prowadzi przezeń żaden szlak turystyczny. Jest to już drugi taki obszar w paśmie Gór Słonnych na terenie Nadleśnictwa Lesko, bowiem w 1996 roku powołano rezerwat „Dyrbek” o powierzchni 130,13 ha niedaleko Bezmiechowej Górnej.
Pasmo Gór Słonnych, jako część wyższej jednostki fizjograficznej, tj. Gór Sanocko-Turczańskich, zaliczane jest do Prowincji Karpat Wschodnich.
Obecnie na terenie Nadleśnictwa Lesko znajduje się 8 rezerwatów przyrody, a ich łączna powierzchnia wynosi 892,29 ha, co stanowi 5 % lasów nadleśnictwa. Świadczy to z jednej strony o dobrej kondycji drzewostanów i ogólnie dobrym stanie lasów na zarządzanym terenie, a z drugiej objęcie ochroną ustawową daje gwarancję zachowania najcenniejszych fragmentów przyrody równolegle z racjonalnie prowadzoną gospodarką leśną na pozostałym obszarze.
Tekst i zdjęcia: Wojciech Jankowski
