Asset Publisher
Ochrona lasu
Ochrona lasu
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na następujące grupy:
Czynniki abiotyczne
Głównym czynnikiem nękającym drzewostany Nadleśnictwa Krasiczyn i wymuszającym sanitarne porządkowanie lasu są szkody od wiatru i okiści, które mają wpływ na rozmiar pozyskania w ramach cięć sanitarnych i przygodnych. Nawet pojedyncze corocznie występujące szkody od wiatru wymuszają prowadzenie cięć sanitarnych i przygodnych.
Choroby drzew
Chorobą grzybową o istotnym znaczeniu gospodarczym w warunkach Nadleśnictwa Krasiczyn jest rak jodły, porażający pnie i gałęzie drzew we wszystkich klasach wieku. Jodły z rakiem pnia stanowią surowiec gorszej jakości, łatwo ulegają wyłamaniu oraz zakażeniu grzybami rozkładającymi drewno (np. biała zgnilizna drewna).
Choroby korzeniowe mające znaczenie gospodarcze w Nadleśnictwie Krasiczyn to opieńka miodowa i huba korzeniowa.
Szkodniki
W Nadleśnictwie Krasiczyn zagrożenie ze strony szkodników owadzich, liściożernych, wtórnych jest niewielkie, jednak w określonych warunkach dochodzi do zagęszczenia liczebności szkodników.
Szkody od zwierzyny
Szkody w uprawach i młodnikach wyrządzane są przez zwierzynę: jelenie, sarny. Stanowią one przyczynę obniżenia jakości zakładanych upraw oraz istniejących młodników. Praktycznie na terenie całego Nadleśnictwa szkody od zwierzyny są znaczne, co jest wynikiem utrzymujących się corocznie wysokich stanów zwierzyny.
Nadleśnictwo dla ochrony upraw i młodników przed szkodami od zwierzyny stosuje różnorodne sposoby zabezpieczeń (grodzenie upraw, zabezpieczanie sadzonek środkami chemicznymi, palikowanie i stosowanie osłonek z tworzyw sztucznych).
Asset Publisher
Harwester w Nadleśnictwie Krasiczyn
Harwester w Nadleśnictwie Krasiczyn
Harwester to maszyna wielooperacyjna. Wykonuje ścinkę drzewa, okrzesuje je (czyli pozbawia gałęzi) i przecina na mniejsze kawałki. Praca harwestera jest wydajniejsza i bezpieczniejsza niż zespołu pilarzy, jednak wciąż budzi wiele kontrowersji. Sprawdziliśmy jak maszyna ta radzi sobie na terenie pogórza.
Harwester w nadleśnictwie pracował na dwóch powierzchniach. Wybraliśmy te z ułatwionym dostępem, by zminimalizować szkody powstałe na szlakach zrywkowych. Mimo wizji aktywistów, że „krajobraz wygląda jak po bitwie” lub „zniknie całe wydzielenie” (mniejsza powierzchnia lasu) nic takiego nie miało miejsca. Harwester wykonywał trzebież późną, czyli cięcia pielęgnacyjne (w lesie gospodarczym, w wieku poniżej 60 lat). Cięcia te polegają na usunięciu drzew chorych, osłabionych oraz na stworzeniu optymalnych warunków wzrostu dla drzew pozostających w lesie. Lepszy dopływ światła, wilgoci i ciepła intensyfikuje procesy glebowe. Przygotowujemy las do odnowienia naturalnego (wzrost drzew z samosiewu). Wzmacniamy pozaprodukcyjne funkcje lasu, w tym ochronne i krajobrazowe. Cięcia te wykonywane są zgodnie z Planem Urządzenia Lasu, gdzie zaplanowano wszystkie prace leśne na najbliższe 10 lat (PUL jest ogólnodostępny).
Po pracy harwestera zauważyliśmy mniejsze szkody powstałe przy pozyskaniu niż ma to miejsce podczas standardowo wykonywanej wycinki i zrywki drewna. Na załączonych zdjęciach widać jak wygląda powierzchnia tydzień po pracy maszyny. Nie zanotowaliśmy uszkodzeń pozostających drzew, w lesie nie ma również szkód od zrywki. Jedyne uszkodzenia to te na stałym szlaku zrywkowym, w wilgotnej glebie powstały koleiny. Wykonawca prac wkrótce przystąpi do naprawy szlaku zrywkowego.
Drewno z jednej powierzchni zostało już wywiezione i czeka na odbiór przez lokalne firmy i tartaki. Pozostałe w lesie gałęzie i konary staną się siedliskiem życia wielu owadów i drobnych zwierząt, a po naturalnym rozkładzie zasilą ściółkę leśną.
