Sala Edukacyjna
Ścieżka edukacyjna LIPOWICA
Z myślą o najmłodszych odkrywcach lasów przygotowaliśy nową ścieżkę edukacyjną.
Ścieżka LIPOWICA powstała na terenie Leśnictwa Łętownia. Rozpoczyna się w Przemyślu przy ul. Armii Krajowej, przy parkingu naprzeciwko parku miejskiego, a kończy na ul. Wysockiego, w pobliżu przystanku autobusowego. Kierunek przejścia nie ma znaczenia.
Trasa ma długość około 1,7 km i prowadzi przez niewymagający, łatwy teren. Na trasie umieściliśmy kilka gier edukacyjnych związanych z lasem. Czas przejścia jest indywidualny, uzależniony od czasu poświęconego poszczególnym grom interaktywnym.
Mijane gry z ławeczkami mają zachęcić szczególnie dzieci i wspomóc w leśnym spacerze.
Zapraszamy do lasu!
Pamiętajcie, że w lesie obowiązują pewne zasady.
Na trasie nie ma koszy na śmieci, wszelkie odpadki należy zabrać ze sobą.
Psy w lesie należy prowadzić na smyczy.
Trasa jest niewymagająca, ale prowadzi przez las, przyda nam się więc odpowiednie obuwie i strój chroniący przed ukąszeniami komarów czy kleszczy.ŚCIEŻKA PRZYRODNICZO-EDUKACYJNA "DOLINA HOŁUBLI"
Ścieżka znajduje się w leśnictwie Wapowce w malowniczej dolinie potoku Hołubla. Początek i koniec ścieżki to „zielona klasa” wraz z miejscem postoju pojazdów. Zielona klasa to ogrodzony teren z drewnianymi wiatami z ławostołami, miejscem na ognisko i grillem. Znajdują się tu ciekawe tablice edukacyjne, atrakcyjne nie tylko dla najmłodszych. Miejsce to przeznaczone jest do prowadzenia zajęć edukacyjnych dla grup zorganizowanych, a także do indywidualnego spędzania czasu przez turystów i odwiedzających to miejsce.
Wzdłuż ścieżki znajdują się drewniane wiaty przy miejscach odpoczynku wraz z wyposażeniem (stoły, ławki, stojaki na rowery, kosze na śmieci) oraz tablice informacyjne.
Cała ścieżka ma długość ok. 6 km i prowadzi w formie pętli przez las przy Rezerwacie Przyrody „Przełom Hołubli”. Decydując się na przejście całej ścieżki należy pamiętać o odpowiednim ubiorze dostosowanym do terenu i aktualnych warunków atmosferycznych (teren typowo leśny, podgórski), można również zrezygnować z wariantu terenowego i wrócić mniej wymagającą drogą leśną (przejście drogą leśną „tam i z powrotem” – długość ok. 4 km).
Dojazd do Doliny Hołubli: od Przemyśla drogą wojewódzką 884 w kierunku Dubiecka, za miejscowością Wapowce należy skręcić w prawo (w dół), z drogi widoczna jest tablica kierunkowa z nazwą ścieżki.
Materiały do pobrania
Aula edukacyjna
Przy siedzibie Nadleśnictwa mieści się aula edukacyjna. Niegdyś budynek pełnił funkcję magazynu, dziś przystosowany jest do prowadzenia zajęć z zakresu edukacji leśnej i ekologicznej. Aula dzieli się na dwie części, wykładową i do zajęć kameralnych. Pierwsza z nich wyposażona jest w nowoczesny sprzęt audiowizualny, 40 krzeseł konferencyjnych z pulpitami do pisania. Znajduje się tu również pomieszczenie pomocnicze, obecnie przeznaczone na wystawę prac konkursowych. W drugiej części znajduje się pięć dębowych stołów z ławkami, przystosowanych dla dzieci. Ta część wyposażona jest w dużą ilość pomocy dydaktycznych, m.in. ruchome tablice, plansze edukacyjne, makiety i inne. Miejsce jest idealne do prowadzenia warsztatów. Aula systematycznie jest doposażona w nowe materiały pomocne w edukacji. Sala wyposażona jest w klimatyzację i wentylację mechaniczną.
Na auli odbywają się zajęcia edukacyjne dla różnych grup wiekowych, szkolenia, spotkania, a także konkursy realizowane przez Nadleśnictwo Krasiczyn.
Najnowsze aktualności
Pamiętamy
Pamiętamy
Są miejsca, gdzie lata temu istniały wsie, pola, domy, a dziś… rośnie las. To niesamowite, że tam, gdzie kiedyś tętniło życie i unosił się codzienny ludzki gwar, dziś słychać jedynie szum drzew. Kamienie pod nogami wskazują miejsce starych fundamentów. Znalezionym, dziś zardzewiałym nożem kiedyś ktoś smarował chleb, a żeliwnymi drzwiczkami przymykał płomienie uciekające z kaflowej kuchni. Ktoś tutaj żył, kochał, pracował, przeżywał rozterki i rozczarowania. O tam niżej była droga, a tu są ślady po starej studni. Ślady, opowieści, wspomnienia… Pamięć. Tylko to zostanie.
Przed nami wyjątkowe dni, Wszystkich Świętych i Zaduszki. Dni pełne zadumy, refleksji. Wspomnień o ludziach, których nie ma już wśród nas. Pracownicy Nadleśnictwa zadbali by leśne miejsca pamięci były należycie zadbane. Wykoszono i uprzątnięto tereny przy leśnych mogiłach i w miejscu po dawnej leśniczówce.
W lesie znajdujemy lokalizacje po dawnych wsiach, osadach, cerkwiach. Często są to miejsca niosące tragiczne historie. Wysiedlenia mieszkańców, podpalenia, miejsca straceń… Las skrywa wiele tajemnic. Nasza pamięć i dbałość o pozostałe ślady pozwalają uchronić od zapomnienia żyjących tu przed laty ludzi.
W ostatnich dniach odwiedziliśmy takie miejsca pamięci składając symboliczną jodłową gałązkę przewiązaną wstążką. Złożyliśmy je m.in. na leśnych mogiłach i w miejscu po starej leśniczówce.
Przy widocznych na zdjęciach nagrobkach stała niewielka cerkiew, przy niej znajdował się cmentarz. Do dziś zachowały się dwa nagrobki, ale widoczne usypane wzniesienia wskazują na większą liczbę mogił. Kilka zardzewiałych krzyży, pozostałości po fundamentach, okucia drzwi. Wciąż można znaleźć tu ślady przeszłości. Cerkiew i sąsiadujący z nią teren wchodziły w skład nieistniejącej już wsi Barendowice. Jej mieszkańcy zostali wysiedleni w 1947 r. w ramach akcji Wisła. Podobno kilku z nich zostało pochowanych właśnie na cmentarzu przy cerkwi. Dzisiaj jest tu tylko las, rosną okazałe jodły, lipy i czereśnie.
Drewniany krzyż nad pamiątkową, pomnikową tablicą to miejsce po dawnej leśniczówce Celinów. Doskonale widać fundamenty niedużego domu oraz punkt w którym stał piec. Leśniczy wraz z synem i pomocnikiem zginęli tragicznie z rąk UPA w nocy z 27 na 28 października 1945 r. Leśniczówka została podpalona, a ciało leśnika wrzucono do ognia. Okoliczni mieszkańcy twierdzą, że drugiemu z synów udało się uciec do pobliskiej wsi i ocalić życie. Znajdujemy tu kilka codziennych przedmiotów z tamtych lat, medalik Leśniczego. Artefakty przywołujące pamięć.
Niech pozostaną tu na kolejne lata.
„Nie zatrzymasz bańki mydlanej na słomce,
choć piękna jak cud cudów, choć się mieni słońcem;
nie zawrócisz rozmowy wpół gestu, wpół słowa;
nie złapiesz w dłonie tęczy chociaż kolorowa;
nie wstrzymasz w locie ptaka, ni dmuchawca puchu,
ani rosy w południe, ni wiatru w bezruchu.
Nie zatrzymasz serc bicia i wędrówki ziemi,
ani złotych wakacji, ni przyjścia jesieni.
Nieuchronnie mijają rzeczy i zdarzenia,
odchodzą chwile, doby... lecz coś się nie zmienia,
czegoś nie da się zgubić. Coś trwa, coś zostaje.
Gdzieś w głębi duszy, cicho gra malutki grajek
najpiękniejszą muzykę, najcudniejsze scherza,
co łączą się i płyną falą, rytmem serca.
I już w nas pozostają duchowym przesłaniem
łagodnie bratającym trwanie i mijanie.
Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,
wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,
by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia -
drogowskazy pamięci najmilsze - wspomnienia.”
Renata Strug „Nieuchronność”
