Wydawca treści
obszary chronionego krajobrazu
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu ma charakter podgórski, z łagodnymi wzgórzami dochodzącymi do wysokości 430 m n.p.m., które przecina gęsta sieć rzek i potoków. Część zachodnia Obszaru, obejmująca rejony potencjalnie eksploatacyjne znajdujących się tam pokładów diatomitów krzemionkowych (eksploatowanych jedynie w okolicach Leszczawy i Kuźminy), jak i część wschodnia, obejmująca tereny rolnicze i zurbanizowane, noszą cechy obszarów, gospodarczo intensywnie wykorzystywanych.
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu został powołany Uchwałą WRN w Przemyślu Nr XX/148/87 z dnia 25 czerwca 1987 r. (utrzymaną w mocy Obwieszczeniem Wojewody Przemyskiego z dnia 11 grudnia 1990 r.). W chwili utworzenia powierzchnia Obszaru wynosiła 112220 ha, zaś po wyodrębnieniu Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego w 1991 r. - 50358 ha. Według Rozporządzenia Nr 65 Wojewody Podkarpackiego z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Podkarp. Nr 94, poz. 1585), jego powierzchnia całkowita wynosi 48 921 ha.
W granicach Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu leży fragment terenu Nadleśnictwa Krasiczyn o powierzchni 2301,69ha, w tym w obrębie Krasiczyn oddz.: 5f-l, 6a-c, 7a, 10k-l, 54, 56a-b, 93c-y – o pow. 36,77 ha, a w obrębie Hołubla oddz.: 9 – 27a-c, 28-69b-l, 70-73; 120a, ~a, 129h-s, 136, 148 – 164 - o pow. 2264,92 ha. Ogólna powierzchnia Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa Krasiczyn wynosi około 10494 ha.
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu ma charakter podgórski, z łagodnymi wzgórzami dochodzącymi do wysokości 430 m n.p.m., które przecina gęsta sieć rzek i potoków. Część zachodnia Obszaru, obejmująca rejony potencjalnie eksploatacyjne znajdujących się tam pokładów diatomitów krzemionkowych (eksploatowanych jedynie w okolicach Leszczawy i Kuźminy), jak i część wschodnia, obejmująca tereny rolnicze i zurbanizowane, noszą cechy obszarów, gospodarczo intensywnie wykorzystywanych.
Osobliwością geologiczną są formacje solonośne w Kormanicach i Aksmanicach. Fauna i flora Obszaru jest typowa dla strefy brzeżnej Pogórza Karpackiego. Występująca na tym terenie żyzna buczyna karpacka Dentario glandulosae-Fagetum w formie podgórskiej przechodzi w typowe zbiorowiska grądoweTilio cordatae–Carpinetum betuli. Gnieżdżą się tutaj także rzadkie ptaki drapieżne, jak: jastrząb Accipiter gentilis, myszołów Buteo buteo, trzmielojad Pernis apivorus, a także bocian czarny Ciconia nigra.
Bogatą historię i zabytki posiadają miejscowości położone na „szlaku węgierskim: Dubiecko, Krzywcza, Babice, Dynów. Dubiecko, gdzie urodził się w 1735 r. biskup Ignacy Krasicki, poeta Oświecenia, znane jest z zabytkowego pałacu z XVIII w. wraz z okalającym go parkiem. Spośród licznych na tym obszarze pozostałości budownictwa i założeń przestrzennych na uwagę zasługują: zespół dworski z XVII w. w Krzywczy, zespół dworski z parkiem krajobrazowym z XIX w. w Babicach i Nienadowej, pałac i park krajobrazowy w Bachórzu (z przełomu XVIII i XIX w.).
W granicach Obszaru występuje szereg zabytkowych założeń parkowych z bogatą kolekcją roślin oraz wieloma drzewami o wymiarach pomnikowych, m.in. w Bachórcu, Dubiecku, Babicach i Sierakoścach.
Najnowsze aktualności
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Lesko
Nowy rezerwat przyrody w Nadleśnictwie Lesko
W sierpniu Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie utworzył nowy rezerwat przyrody obejmujący ponad 200 hektarów starodrzewu na terenie Nadleśnictwa Lesko. Nowy rezerwat nosi nazwę „Przysłup” i położony jest w paśmie Gór Słonnych, w leśnictwie Manasterzec, w okolicach miejscowości Manasterzec.
- Wyjątkowość tego obiektu polega na tym, że jego znaczną część stanowi dobrze zachowany tzw. wariant wilgotny buczyny karpackiej z okazami wiekowych jaworów. Plany objęcia ochroną rezerwatową tego fragmentu lasu sięgają lat 80. XX wieku, stąd leśnicy szczególnie dbali o drzewostany położone na terenie projektowanego rezerwatu – zaznacza Zbigniew Pawłowski, nadleśniczy Nadleśnictwa Lesko. - Między innymi w 2016 roku jego teren uznano jako ostoję ksylobiontów, a więc organizmów związanych z martwym drewnem.
Dokładna powierzchnia wzięta pod ochronę w rezerwacie „Przysłup” to 213,12 ha – to teren wyjęty spod ludzkiej ingerencji, nie prowadzi przezeń żaden szlak turystyczny. Jest to już drugi taki obszar w paśmie Gór Słonnych na terenie Nadleśnictwa Lesko, bowiem w 1996 roku powołano rezerwat „Dyrbek” o powierzchni 130,13 ha niedaleko Bezmiechowej Górnej.
Pasmo Gór Słonnych, jako część wyższej jednostki fizjograficznej, tj. Gór Sanocko-Turczańskich, zaliczane jest do Prowincji Karpat Wschodnich.
Obecnie na terenie Nadleśnictwa Lesko znajduje się 8 rezerwatów przyrody, a ich łączna powierzchnia wynosi 892,29 ha, co stanowi 5 % lasów nadleśnictwa. Świadczy to z jednej strony o dobrej kondycji drzewostanów i ogólnie dobrym stanie lasów na zarządzanym terenie, a z drugiej objęcie ochroną ustawową daje gwarancję zachowania najcenniejszych fragmentów przyrody równolegle z racjonalnie prowadzoną gospodarką leśną na pozostałym obszarze.
Tekst i zdjęcia: Wojciech Jankowski
