Wydawca treści
rezerwaty
Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo Krasiczyn znajdują się następujące rezerwaty przyrody: Rezerwat „Przełom Hołubli", Rezerwat „Skarpa Jaksmanicka", Rezerwat „Leoncina"
Na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo Krasiczyn znajdują się następujące rezerwaty przyrody:
Rezerwat „Przełom Hołubli"- o powierzchni 46,42 ha, obejmuje atrakcyjne krajobrazowo wzgórza w dolinie potoku Hołubla. Dominującym zbiorowiskiem roślinnym jest grąd w podzespołach: niskim, typowym i wysokim Tilio–Carpinetum stachyetosum, T.-C. typicum, T.-C. caricetosum pilosae. W starodrzewach udział mają lipy – szerokolistna Tilia platyphyllos i drobnolistna T. cordata. Na terenie rezerwatu występuje również żyzna buczyna karpacka w formie podgórskiej Dentario glandulosae-Fagetum collinum oraz podgórski łęg jesionowy Carici remotae-Fraxinetum.
Flora rezerwatu liczy około 166 gatunków roślin naczyniowych, wśród których znajdują się rośliny rzadkie i chronione, m.in.: podkolan biały Platanthera bifolia, lilia złotogłów Lilium martagon, gnieźnik leśny Neotia nidus-avis, wawrzynek wilczełykoDaphne mezereum, kłokoczka południowa Staphylea pinnata, paprotka zwyczajna Polypodium vulgare, pokrzyk wilcza jagoda Atropa belladonna, cebulica dwulistna Scilla bifolia, skrzyp olbrzymi Equisetum telmateia, a z 53 gatunków porostów 15 jest na „Liście roślin wymierających i zagrożonych w Polsce".
Objęty ochroną przełomowy odcinek potoku Hołubla, z odkrywkami geologicznymi, szczególnie interesujący jest w prawym podcięciu brzegu (widoczne są naprzemianlegle warstwy piaskowca i łupków fliszu karpackiego).
Położenie administracyjne: województwo podkarpackie, powiat przemyski, gmina Krasiczyn (obręb ewidencyjny Korytniki) oraz gmina Przemyśl (obręb ewidencyjny Wapowce).
Rezerwat „Skarpa Jaksmanicka"- o powierzchni 0,94 ha, został utworzony w celu ochrony kolonii lęgowej niezwykle rzadkiego ptaka - żołny Merops apiaster. W „Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt" żołna znajduje się na liście gatunków niższego ryzyka, ale bliskie zagrożeniu (NT). Lasy Nadleśnictwa stanowią jedynie otulinę kolonii lęgowej, która znajduje się na gruntach obcych.
Położenie administracyjne: województwo podkarpackie, powiat przemyski, gmina Medyka, obręb ewidencyjny Jaksmanice.
Rezerwat „Leoncina" – o powierzchni 8,67 ha, występuje w nim jedno z nielicznych w Polsce skupisk kłokoczki południowej Staphylea pinnata w jej naturalnym zasięgu. Kłokoczka południowa zasięgiem obejmuje południową i południowo-zachodnią Europę, Azję Mniejszą oraz Kaukaz. Należy do rodziny Staphyleaceae – kłokoczkowate, rodzaju Staphylea kłokoczka, którego jedynym przedstawicielem w Polsce jest kłokoczka południowa Staphylea pinnata (Szafer 1977). Całyobszar rezerwatu zajmuje typowy podzespół grądu Tilio-Carpinetum typicum. Flora rezerwatu liczy około 80 gatunków roślin naczyniowych, wśród których znajdują się rośliny rzadkie i chronione, m.in.: parzydło leśne Aruncus sylvestris, lilia złotogłów Lilium martagon, tojad dzióbaty Aconitum variegatum.
Położenie administracyjne: województwo podkarpackie, powiat przemyski, gmina Krasiczyn, obręb ewidencyjny Tarnawce.
W zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa znajduje się ponadto pięć rezerwatów przyrody:
Rezerwat „Brzoza czarna w Reczpolu" – o powierzchni 2,66 ha , położony na terenie miejscowości Reczpol (gmina Krzywcza), obejmuje wyspowe stanowisko 41 egzemplarzy brzozy czarnej Betula obscura rosnących w zbiorowisku grądu Tilio-Carpinetum typicum. Brzoza czarna jest gatunkiem chronionym i rzadkim we florze Polski.
Rezerwat „Szachownica w Krównikach" - o powierzchni 16,67 ha, położony na terenie miejscowości Krówniki (gmina Przemyśl). Głównymi gatunkami porastającymi teren rezerwatu są rośliny łąkowe z klasy Molinio-Arrhenatheretea. Szachownica kostkowata w części północnej rezerwatu występuje pojedynczo, zaś w części centralnej i południowej jest gatunkiem dominującym.
Na całej powierzchni rezerwatu występuje również zakwitający jesienią zimowit jesienny Colchicum autumnale,a w południowej - kosaciec syberyjski Iris sibirica.
Rezerwat„Winna Góra"- o powierzchni 0,10 ha, położony na terenie miasta Przemyśla. Celem ochrony jest zachowanie stanowiska wisienki karłowatej Cerasus fruticosa, stepowego reliktu z okresu holoceńskiego.
Rezerwat „Jamy- o powierzchni 2,01 ha, położony na terenie miasta Przemyśla. Celem ochrony jest zachowanie płatów roślinności stepowej ze stanowiskiem rzadkiej rośliny – lnu austriackiego Linum austriacum.
Rezerwat „Kopystańka"- o powierzchni 188,88 ha, w tym grunty o pow. 42,24 ha znajdują się w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Krasiczyn. Przedmiotem ochrony jest szczyt niezalesionej góry „Kopystańka" wraz z murawami kserotermicznymi i stanowiskiem ostrożenia siedmiogrodzkiego Cirsium decussatum oraz zbiorowisko buczyny karpackiej w formie podgórskiej.
Najnowsze aktualności
Harwester w Nadleśnictwie Krasiczyn
Harwester w Nadleśnictwie Krasiczyn
Harwester to maszyna wielooperacyjna. Wykonuje ścinkę drzewa, okrzesuje je (czyli pozbawia gałęzi) i przecina na mniejsze kawałki. Praca harwestera jest wydajniejsza i bezpieczniejsza niż zespołu pilarzy, jednak wciąż budzi wiele kontrowersji. Sprawdziliśmy jak maszyna ta radzi sobie na terenie pogórza.
Harwester w nadleśnictwie pracował na dwóch powierzchniach. Wybraliśmy te z ułatwionym dostępem, by zminimalizować szkody powstałe na szlakach zrywkowych. Mimo wizji aktywistów, że „krajobraz wygląda jak po bitwie” lub „zniknie całe wydzielenie” (mniejsza powierzchnia lasu) nic takiego nie miało miejsca. Harwester wykonywał trzebież późną, czyli cięcia pielęgnacyjne (w lesie gospodarczym, w wieku poniżej 60 lat). Cięcia te polegają na usunięciu drzew chorych, osłabionych oraz na stworzeniu optymalnych warunków wzrostu dla drzew pozostających w lesie. Lepszy dopływ światła, wilgoci i ciepła intensyfikuje procesy glebowe. Przygotowujemy las do odnowienia naturalnego (wzrost drzew z samosiewu). Wzmacniamy pozaprodukcyjne funkcje lasu, w tym ochronne i krajobrazowe. Cięcia te wykonywane są zgodnie z Planem Urządzenia Lasu, gdzie zaplanowano wszystkie prace leśne na najbliższe 10 lat (PUL jest ogólnodostępny).
Po pracy harwestera zauważyliśmy mniejsze szkody powstałe przy pozyskaniu niż ma to miejsce podczas standardowo wykonywanej wycinki i zrywki drewna. Na załączonych zdjęciach widać jak wygląda powierzchnia tydzień po pracy maszyny. Nie zanotowaliśmy uszkodzeń pozostających drzew, w lesie nie ma również szkód od zrywki. Jedyne uszkodzenia to te na stałym szlaku zrywkowym, w wilgotnej glebie powstały koleiny. Wykonawca prac wkrótce przystąpi do naprawy szlaku zrywkowego.
Drewno z jednej powierzchni zostało już wywiezione i czeka na odbiór przez lokalne firmy i tartaki. Pozostałe w lesie gałęzie i konary staną się siedliskiem życia wielu owadów i drobnych zwierząt, a po naturalnym rozkładzie zasilą ściółkę leśną.
